Czas pracy osób niepełnosprawnych nie może przekraczać 8 godzin dziennie (40 godzin tygodniowo). W przypadku I lub II grupy stopnia niepełnosprawności czas pracy nie może przekraczać 7 godzin dziennie (35 godzin tygodniowo). W niepełnym wymiarze godzinowym - wymiar czasu pracy jest liczony tak, jak gdyby pełny etat wynosił 7 godzin.

Powyższa zasada nie ma zastosowania w przypadku zatrudnienia przy pilnowaniu oraz gdy na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku, lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę, wydając odpowiednie zaświadczenie o celowości stosowania skróconej normy czasu pracy (koszty takich badań ponosi pracodawca).

Osobom niepełnosprawnym przysługuje dodatkowa przerwa na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek (15 min); przerwa podstawowa przy dobowym wymiarze czasu pracy minimum 6 godz., która nie powoduje obniżenia wynagrodzenia i wydłużenia czasu pracy.

Ustawa przewiduje również:

1. urlop dodatkowy z tytułu niepełnosprawności (wymiar urlopu dodatkowego oraz zwolnienia z prawem zachowania wynagrodzenia nie powinien przekroczyć 21 dni).
2. Zwolnienie od pracy z zachowaniem wynagrodzenia. W celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy ( jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy); w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym (w wymiarze do 21 dni roboczych, ale nie częściej niż raz w roku).
3. Zwolnienie od pracy w związku z wyjazdem na turnus: na podstawie skierowania na turnus rehabilitacyjny wystawionego przez lekarza sprawującego opiekę nad osobą niepełnosprawną; skierowanie należy przedstawić pracodawcy w terminie umożliwiającym zapewnienie normalnego toku pracy w zakładzie; pracodawcy należy przedstawić również dokument potwierdzający pobyt na turnusie wystawiony przez organizatora (jest to podstawą wypłaty wynagrodzenia za czas zwolnieni i jest obliczane jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy).

Podstawa prawna
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.),